Με κέντρο ένα εικονογραφικό θέμα: τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, το εικονικό μουσείο περιλαμβάνει ικανό πληθυσμό δεδομένων για τη συνολική τεκμηρίωση των έργων από ιστορική, εικονογραφική, ερμηνευτική, αισθητική, τεχνοτροπική και τεχνική άποψη.Η τεκμηρίωση των έργων περιλαμβάνει:1. Πολυφασματικές εικόνες• Μακροφωτογραφίες (ορατή, υπεριώδη περιοχή)• Μικροφωτογραφίες επιφάνειας και στρωματογραφικής τομής (ορατή, υπεριώδη περιοχή)• Υπέρυθρες εικόνες ανάκλασης• Ακτινογραφίες2. φασματοσκοπικά δεδομένα και αναλυτικές μετρήσεις των υλικών3. Κείμενα που οργανώνουν τις τεχνικές πληροφορίες σε ενιαίο νοηματικό σύνολο για την κατανόηση και προβολή των εικόνων με τη διττή τους υπόσταση, ως έργα τέχνης και λατρείας.

Η συλλογή περιλαμβάνει 402 ψηφιακούς χάρτες που απεικονίζουν το χώρο της ΝΑ Ευρώπης κατά την αρχαιότητα, τη ρωμαϊκή-μεσαιωνική εποχή, την τουρκοκρατία, τον 20ό αιώνα. Το μεγαλύτερο μέρος τους απεικονίζει την Ελλάδα, Αλβανία, Σερβία, Τουρκία και Βουλγαρία.

Το Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, το πρώτο μουσείο σύγχρονης τέχνης της Ελλάδας, βρίσκεται στο κέντρο της Θεσσαλονίκης και αποτελεί ένα δυναμικό ίδρυμα, το οποίο επί 29 συναπτά έτη προβάλλει και στηρίζει τη σύγχρονη καλλιτεχνική δημιουργία.Σ΄όλα αυτά τα χρόνια η συλλογή εμπλουτίστηκε με νέες δωρεές, τόσο από μεγάλους συλλέκτες, όπως ο Αλέξανδρος Ιόλας, ο Franz Geierhaas, η Μάγδα Κοτζιά, ο Αλέξανδρος Ξύδης, ο Δημήτρης Μεϊμάρογλου όσο και από καλλιτέχνες. Ενδεικτικά αναφέρουμε καλλιτέχνες της συλλογής: Α.Ακριθάκης, Α.Απέργης, Κ.Βαρώτσος, Γ.Ζογγολόπουλος, Ο.Ζούνη, Β.Κανιάρης, Κ.Τσόκλης, Ν.Κεσσανλής, Γ.Μόραλης, Δ.Μυταράς, Παύλος, Niki de St.Phalle, A.Warhol, D.Oppenheim, Takis. Σήμερα το μουσείο έχει περισσότερα από 800 έργα ζωγραφικής, γλυπτικής, βίντεοτέχνης, συναρμογών και εγκαταστάσεων, περισσότερα από 400 έργα χαρακτικής και υπερτριακόσια έργα φωτογραφίας ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών.Η ψηφιακή συλλογή των έργων τέχνης ενημερώνεται συνεχώς παρουσιάζοντας κάθε φορά τα νέα αποκτήματα του μουσείου. Επίσης ο επισκέπτης ενημερώνεται για τις εκθέσεις και τις εκδηλώσεις που πραγματοποιούνται στο μουσείο, για τα εκπαιδευτικά προγράμματα, και την εκδοτική του δραστηριότητα.

Η ψηφιακή συλλογή αντικατοπτρίζει ένα τμήμα της Πινακοθήκης Ν. Χατζηκυριάκου-Γκίκα, δωρεά του μεγάλου έλληνα ζωγράφου στο Μουσείο Μπενάκη, ως παράρτημα του οποίου λειτουργεί από το 1991. Η μόνιμη έκθεση, που οργανώθηκε από τον ίδιο τον Νίκο Χατζηκυριάκο-Γκίκα – τον εξοχότερο εκπρόσωπο του ελληνικού μοντερνισμού – στεγάζεται σε χώρο της ιδιόκτητης πολυκατοικίας στην οδό Κριεζώτου 3 στην Αθήνα, όπου έζησε επί 40 χρόνια ο καλλιτέχνης.Στο χώρο αυτό παρουσιάζονται έργα από όλους τους τομείς της δραστηριότητάς του. Οι ελαιογραφίες – από τις παλαιότερες του 1930 μέχρι τις τελευταίες του 1990 – αποτελούν το κύριο υλικό και πλαισιώνονται από ακουαρέλες, σχέδια, μακέτες σκηνικών και κοστουμιών, ταπισερί, χειρόγραφα και σύνεργα της δουλειάς του. Στην Πινακοθήκη επίσης μπορεί κανείς να δει το σύνολο των γλυπτών και των αναγλύφων του καλλιτέχνη, δημιουργίες του των ετών 1940-1970, εμπνευσμένες από την ελληνική μυθολογία.Σημαντικό τμήμα της Πινακοθήκης αποτελεί το φωτογραφικό αρχείο του Ν. Χατζηκυριάκου-Γκίκα, το οποίο συγκεντρώνει ένα πλούσιο ταξινομημένο υλικό ασπρόμαυρων και έγχρωμων φωτογραφιών και αρνητικών, καθώς και διαφανειών, το οποίο παρέχει πολύτιμα στοιχεία για τη ζωή και το έργο του.Η βιβλιοθήκη του με σπάνιες εικονογραφημένες εκδόσεις, παλαιά έπιπλα από το προγονικό του σπίτι στην Ύδρα, καθώς και δημιουργίες άλλων πολιτισμών, συμπληρώνουν την εικόνα της τέχνης και της προσωπικότητάς του. Ξεχωριστό ενδιαφέρον για την αισθητική του παρουσιάζει η διευθέτηση της κατοικίας και του εργαστηρίου του, η οποία διατηρείται όπως ακριβώς ήταν επί των ημερών του.Η Πινακοθήκη παραμένει προσωρινά κλειστή λόγω εργασιών για τη συντήρηση και ανάπλαση του κτηρίου. Μετά την αποπεράτωση των εργασιών αυτών στο ακίνητο ως μόνιμα εκθέματα παραμένουν, η κατοικία, το εργαστήρι του καλλιτέχνη και η Πινακοθήκη των έργων του, ενώ οι υπόλοιποι ελεύθεροι χώροι, θα διατεθούν για την ανάδειξη της νεοελληνικής ζωγραφικής της γενιάς του ‘30 και για την ανάπτυξη μιας βιβλιοθήκης αφιερωμένης στην ιστορία της Τέχνης.